Miło mi poinformować, iż mój blog: LITERACKI ŚWIAT CYRYSIobjął patronatem medialnym książkę: ,,Przeklęta'' Igi Wiśniewskiej.
~~ * ~~
Premiera 5 lipca 2016 r.
Włóczenie się nocą po Wolnym Mieście Rades nigdy nie było bezpieczne, nie kiedy w mroku czaiły się tajemnicze istoty. Gdy coś zaczyna bezlitośnie wybijać zmiennokształtnych, którzy do tej pory uważali się za nietykalnych, zaczyna się wyścig z czasem.
Kim lub czym jest morderca? Groźny władca zmiennokształtnych, tajemnicza kobieta, sympatyczny Rosjanin, zakręcony naukowiec i medium połączą siły, by rozwiązać tę zagadkę.
Zegar tyka.
Fragment:
Mieszkanie na najwyższym piętrze ma swoje zalety, widok z balkonu nocą jest rewelacyjny, ale gdy trzeba gnać po schodach na złamanie karku, bo jakiś idiota popsuł windę, wtedy się gwiżdże na ładne widoki, skupia się raczej na wyrzucaniu z siebie potoku bluzgów, który spokojnie mógłby zalać całą klatkę schodową. Minąłem sąsiadkę z któregoś tam piętra, ignorując jej pełen dezaprobaty wzrok.
– Młody człowieku! – zawołała za mną. Przystanąłem i odwróciłem się gwałtownie. Starowinka dzierżyła w dłoniach dwie wypełnione zakupami siatki. Obrzuciła je wymownym spojrzeniem, wzdychając przy tym głośno, jakby zaraz miała upaść pod ich ciężarem. Zgrzytnąłem zębami. Wyglądała na taką, której dopiero niedawno stuknęła sześćdziesiątka, jednak jej suche dłonie były cienkie jak patyki. Pokonany ruszyłem w jej stronę. Torby okazały się lekkie, byłem pewien, że nie miałaby żadnych problemów z wniesieniem ich na szóste piętro. Zerknąłem do środka. Cholerne babsko udawało, że potrzebuje pomocy w niesieniu zieleniny. Klnąc (tym razem w duchu), posłusznie dreptałem tuż za nią. Nie spieszyła się. Wolno podnosiła nogi, jakby pokonanie kolejnego stopnia było wyzwaniem, nadając przy tym jak Radio Wolna Europa. Nim pokonaliśmy dwa piętra, zdążyła opowiedzieć mi pokrótce całe swoje życie, nakreśliła też życiorysy większości sąsiadów. Niektórych nie kojarzyłem nawet z widzenia. W końcu stanęliśmy pod drzwiami.
– Dziękuję za pomoc – powiedziała. – Zanim pójdziesz, pozwól, że dam ci radę.
Miałem w głębokim poważaniu jej dobre rady, ale stałem nadal, po części dlatego, że głupio mi było powiedzieć starszej kobiecie, żeby się odwaliła, a po części dlatego, że nagle zacząłem się obawiać, co będzie, jeśli to mnie weźmie na celownik. Nachyliła się konfidencjonalnie, zmniejszając odległość między nami do tego stopnia, że poczułem charakterystyczny dla większości starszych pań zapach starej skóry i naftaliny, bijący od ubrań.
– Ta dziewczyna, z którą się zadajesz, uważaj na nią.
Oho, za późno, już zdążyła się mną zainteresować.
– Jaką dziewczynę ma pani na myśli? – spytałem chłodno.
– Bynajmniej nie twoją własną, kochaniutki. Mówię o tej, która jeździ na motorze. Ze znajomości z takimi kobietami nigdy nie wychodzi nic dobrego, a twoja narzeczona jest miłą osobą.
Wpatrywała się we mnie z takim wyrazem twarzy, że lada chwila spodziewałem się usłyszeć, jak dodaje: „Nie spierdol tego”. W końcu otrząsnąłem się ze zdumienia.
– Dziękuję za radę – powiedziałem uprzejmie i odwróciłem się szybko, widząc, że to nie była jedyna wskazówka, jakiej chciała mi udzielić.
Włóczenie się nocą po Wolnym Mieście Rades nigdy nie było bezpieczne, nie kiedy w mroku czaiły się tajemnicze istoty. Gdy coś zaczyna bezlitośnie wybijać zmiennokształtnych, którzy do tej pory uważali się za nietykalnych, zaczyna się wyścig z czasem.
Kim lub czym jest morderca? Groźny władca zmiennokształtnych, tajemnicza kobieta, sympatyczny Rosjanin, zakręcony naukowiec i medium połączą siły, by rozwiązać tę zagadkę.
Zegar tyka.
Fragment:
Mieszkanie na najwyższym piętrze ma swoje zalety, widok z balkonu nocą jest rewelacyjny, ale gdy trzeba gnać po schodach na złamanie karku, bo jakiś idiota popsuł windę, wtedy się gwiżdże na ładne widoki, skupia się raczej na wyrzucaniu z siebie potoku bluzgów, który spokojnie mógłby zalać całą klatkę schodową. Minąłem sąsiadkę z któregoś tam piętra, ignorując jej pełen dezaprobaty wzrok.
– Młody człowieku! – zawołała za mną. Przystanąłem i odwróciłem się gwałtownie. Starowinka dzierżyła w dłoniach dwie wypełnione zakupami siatki. Obrzuciła je wymownym spojrzeniem, wzdychając przy tym głośno, jakby zaraz miała upaść pod ich ciężarem. Zgrzytnąłem zębami. Wyglądała na taką, której dopiero niedawno stuknęła sześćdziesiątka, jednak jej suche dłonie były cienkie jak patyki. Pokonany ruszyłem w jej stronę. Torby okazały się lekkie, byłem pewien, że nie miałaby żadnych problemów z wniesieniem ich na szóste piętro. Zerknąłem do środka. Cholerne babsko udawało, że potrzebuje pomocy w niesieniu zieleniny. Klnąc (tym razem w duchu), posłusznie dreptałem tuż za nią. Nie spieszyła się. Wolno podnosiła nogi, jakby pokonanie kolejnego stopnia było wyzwaniem, nadając przy tym jak Radio Wolna Europa. Nim pokonaliśmy dwa piętra, zdążyła opowiedzieć mi pokrótce całe swoje życie, nakreśliła też życiorysy większości sąsiadów. Niektórych nie kojarzyłem nawet z widzenia. W końcu stanęliśmy pod drzwiami.
– Dziękuję za pomoc – powiedziała. – Zanim pójdziesz, pozwól, że dam ci radę.
Miałem w głębokim poważaniu jej dobre rady, ale stałem nadal, po części dlatego, że głupio mi było powiedzieć starszej kobiecie, żeby się odwaliła, a po części dlatego, że nagle zacząłem się obawiać, co będzie, jeśli to mnie weźmie na celownik. Nachyliła się konfidencjonalnie, zmniejszając odległość między nami do tego stopnia, że poczułem charakterystyczny dla większości starszych pań zapach starej skóry i naftaliny, bijący od ubrań.
– Ta dziewczyna, z którą się zadajesz, uważaj na nią.
Oho, za późno, już zdążyła się mną zainteresować.
– Jaką dziewczynę ma pani na myśli? – spytałem chłodno.
– Bynajmniej nie twoją własną, kochaniutki. Mówię o tej, która jeździ na motorze. Ze znajomości z takimi kobietami nigdy nie wychodzi nic dobrego, a twoja narzeczona jest miłą osobą.
Wpatrywała się we mnie z takim wyrazem twarzy, że lada chwila spodziewałem się usłyszeć, jak dodaje: „Nie spierdol tego”. W końcu otrząsnąłem się ze zdumienia.
– Dziękuję za radę – powiedziałem uprzejmie i odwróciłem się szybko, widząc, że to nie była jedyna wskazówka, jakiej chciała mi udzielić.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Zapraszam również do polubienia fanpage Igi Wiśniewskiej:klik
Recenzja już na dniach.
Będzie też wywiad z autorką, konkursy oraz Book Tour :)
Jesteście zainteresowani tym tytułem?