Pozorność
Natalia Nowak-Lewandowska
Wydawnictwo: Replika
Data premiery: 30 stycznia
Ocena: 5/6
Patronat medialny:
LITERACKI ŚWIAT CYRYSI
Już nic nie miało znaczenia, bo właśnie w tej chwili jej życie się skończyło. Życie i małżeństwo, które okazało się tak bardzo koszmarne, tak zakłamane, że już sama nie wiedziała, czy chociaż przez chwilę rzeczywiście było prawdziwe.
Historia dwojga młodych ludzi, którzy po krótkiej znajomości postanawiają się pobrać, rozstając się jednocześnie z wcześniejszymi partnerami. Wkrótce po ślubie Piotr zaczyna być agresywny. Kiedy dochodzi do pierwszego poronienia otwarcie obwinia Ankę o tę sytuację. Kobieta pod wpływem szoku przechodzi krótkie załamanie nerwowe, podczas którego traci kontakt z rzeczywistością.
Natalia Nowak-Lewandowska - Miłośniczka psów, morza i ostrego rocka. Pełna sprzeczności ekstrawertyczka, która nie potrafi ukrywać swoich emocji. Analizowanie uczuć i relacji społecznych stanowi jej pasję i jednocześnie przekleństwo. Przekonała się, że może żyć tylko w mieście, a im większe i głośniejsze, tym lepiej. Zaczęła pisać z przekory i wpadła we własne sidła.
Lubię poznawać debiuty, zwłaszcza naszych rodzimych autorów. Dlatego z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po ''Pozorność''. I teraz już wiem, że to była dobra decyzja, bo dostałam w swoje ręce niebanalną prozę, która nie tylko wstrząsa, ale również otwiera oczy na wiele ważnych spraw i skłania do gorzkich refleksji nad ciemną stroną ludzkiej natury. Bardzo się cieszę, że Natalia Nowak-Lewandowska zdecydowała się sięgnąć po temat trudny, kontrowersyjny, ale niezwykle ważny. Potrzeba nam takich książek…
Wiele par na początku swojego związku jest przekonanych, że wystarczy mocno się kochać, a reszta sama się ułoży. Niestety te cukierkowe wizje nijak mają się do rzeczywistości. Bajka często się kończy, kurtyna opada, a z cienia wyłania się… pozorność. Iluzja szczęścia, która niekiedy może prowadzić do zatracenia. Tak właśnie jest w przypadku Piotra i Anny. To młode małżeństwo, jakich wiele. Pełni marzeń, planów i życiowych nadziei. Ale kiedy zaczynają pojawiać się pierwsze problemy, Piotr odsłania swoje mroczne, prawdziwe oblicze...
![]()
Autorka bez skrępowania, ale i bez zbędnego koloryzowania przedstawia przejmujący obraz toksycznego związku wypełnionego cierpieniem, walką i poczuciem bezradności. Tym samym pokazuje, jak łatwo wpaść w sidła przemocy fizycznej/psychicznej i jak trudno uwolnić się od tego jarzma. Takich osób zamkniętych w pułapce cichego tyrana jest mnóstwo. Groźby, wyzwiska, wymuszanie poczucia winy – to ich chleb powszechni. Dlaczego więc ofiary nie uciekają od swoich oprawców, tylko w milczeniu niosą swój krzyż, zakładają maski, budują fasady?
Ten problem budzi szereg kontrowersji, szczególnie wśród osób, które nie miały z nim do czynienia. Bo jak można być tak ślepym i naiwnym, aby nie dostrzegać żadnej drogi wyjścia? Łatwo jest krytykować stojąc z boku. Zdecydowanie trudniej jest działać będąc w epicentrum piekła. Autorka wykazując siętrafnością obserwacji i interpretacji uświadamia nam, że nie wszystko jest takie proste i tak oczywiste jakby się mogło wydawać. Większość kobiet ma poczucie, że są zdane same na siebie, że nie mogą liczyć na niczyją pomoc. Są psychicznie zbyt kruche na podjęcie walki z agresorem. Tym bardziej, że wielu sprawców domowego terroru technikę maskowania ma opracowaną do perfekcji. Podobnie jest z bohaterką ''Pozorności''– wie, że konsekwencje buntu mogą być tragiczne w skutkach. Piotr nie odpuściłby tak łatwo, zemściłby się w najokrutniejszy z możliwych sposobów.
Jestem dogłębnie poruszona tą książką. Pochłania się ją z zapartym tchem i przeżywa każdą cząstką swojej duszy. Duża w tym zasługa znakomicie wykreowanych bohaterów – niesamowicie autentycznych i wyrazistych. Prym wiedzie oczywiście przerażona i zagubiona w panującym chaosie Anna. W niezwykle wiarygodny sposób sporządzono jej portret psychologiczny ukazując wszystkie przeżycia wewnętrzne, marzenia i kompleksy. Równie przekonująco wypada Piotr – agresywny mąż, patologiczny kłamca, manipulator pozbawiony empatii i wyrzutów sumienia. Dla otoczenia czarujący, porządny, troskliwy, a w domu zamienia się w bestię. Tak samo ważne dla fabuły są postacie drugoplanowe. Każda z nich ma swoje miejsce i swoje zadanie do wykonania.
Choć autorka dopiero debiutuje już pokazała swój ogromny potencjał i talent pisarski. Sprawnie posługuje się językiem, zarówno w opisie jak i w dialogach, tworzy bardzo plastyczne opisy, umiejętnie kreśli tło społeczno-obyczajowe i prowadzi akcję w taki sposób, że nie sposób się nudzić. Wprawdzie znalazłam kilka drobnych niejasności, ale te pojedyncze drobiazgi w żaden sposób nie przyćmiewają ogólnego, pozytywnego wrażenia. Wspomnę jeszcze o zakończeniu. Nie każdemu może przypaść do gustu, lecz ja osobiście jestem w pełni usatysfakcjonowana. Właśnie na takie rozwiązanie liczyłam.
Podsumowując:
,,Pozorność’’ to mocna i szokująca lektura, niezwykle realistyczna w swojej treści. Bezlitośnie prowadzi nas przez destrukcyjne relacje małżeńskie dotykając najgłębszych i najbardziej podatnych na zranienie warstw. A co także ważne, daje iskierkę nadziei, kiedy człowiek nie widzi już dla siebie żadnych szans. Polecam, naprawdę warto!
Historia dwojga młodych ludzi, którzy po krótkiej znajomości postanawiają się pobrać, rozstając się jednocześnie z wcześniejszymi partnerami. Wkrótce po ślubie Piotr zaczyna być agresywny. Kiedy dochodzi do pierwszego poronienia otwarcie obwinia Ankę o tę sytuację. Kobieta pod wpływem szoku przechodzi krótkie załamanie nerwowe, podczas którego traci kontakt z rzeczywistością.
Natalia Nowak-Lewandowska - Miłośniczka psów, morza i ostrego rocka. Pełna sprzeczności ekstrawertyczka, która nie potrafi ukrywać swoich emocji. Analizowanie uczuć i relacji społecznych stanowi jej pasję i jednocześnie przekleństwo. Przekonała się, że może żyć tylko w mieście, a im większe i głośniejsze, tym lepiej. Zaczęła pisać z przekory i wpadła we własne sidła.
Lubię poznawać debiuty, zwłaszcza naszych rodzimych autorów. Dlatego z ogromnym zainteresowaniem sięgnęłam po ''Pozorność''. I teraz już wiem, że to była dobra decyzja, bo dostałam w swoje ręce niebanalną prozę, która nie tylko wstrząsa, ale również otwiera oczy na wiele ważnych spraw i skłania do gorzkich refleksji nad ciemną stroną ludzkiej natury. Bardzo się cieszę, że Natalia Nowak-Lewandowska zdecydowała się sięgnąć po temat trudny, kontrowersyjny, ale niezwykle ważny. Potrzeba nam takich książek…
Wiele par na początku swojego związku jest przekonanych, że wystarczy mocno się kochać, a reszta sama się ułoży. Niestety te cukierkowe wizje nijak mają się do rzeczywistości. Bajka często się kończy, kurtyna opada, a z cienia wyłania się… pozorność. Iluzja szczęścia, która niekiedy może prowadzić do zatracenia. Tak właśnie jest w przypadku Piotra i Anny. To młode małżeństwo, jakich wiele. Pełni marzeń, planów i życiowych nadziei. Ale kiedy zaczynają pojawiać się pierwsze problemy, Piotr odsłania swoje mroczne, prawdziwe oblicze...
 |
| źr. |
,,Zaczęła bać się własnego męża, poza którym przecież jeszcze do niedawna nie widziała świata. Tego, który miał być jej opoką, na dobre i złe, wspierać, kochać bez względu na wszystko i pomimo wszystko. Miał być na zawsze. A teraz czuła ogromny strach i nie mniejsze zaskoczenie.’’
Autorka bez skrępowania, ale i bez zbędnego koloryzowania przedstawia przejmujący obraz toksycznego związku wypełnionego cierpieniem, walką i poczuciem bezradności. Tym samym pokazuje, jak łatwo wpaść w sidła przemocy fizycznej/psychicznej i jak trudno uwolnić się od tego jarzma. Takich osób zamkniętych w pułapce cichego tyrana jest mnóstwo. Groźby, wyzwiska, wymuszanie poczucia winy – to ich chleb powszechni. Dlaczego więc ofiary nie uciekają od swoich oprawców, tylko w milczeniu niosą swój krzyż, zakładają maski, budują fasady?
 |
| źr. |
,,Miłość, która im się zdarzyła, zapowiadała się tak wspaniale, niczym bajkowa opowieść, pełna romantyzmu i uniesień. A kiedy bajka stała się horrorem, z feerii barw pozostały tylko szarości. Kiedy jej wyczerpany emocjami umysł zaczął tworzyć iluzoryczne wizje, wyłączając tym samym świadomość i logiczne myślenie, zapadła się w sobie i żyła tylko pozornie.’’
Ten problem budzi szereg kontrowersji, szczególnie wśród osób, które nie miały z nim do czynienia. Bo jak można być tak ślepym i naiwnym, aby nie dostrzegać żadnej drogi wyjścia? Łatwo jest krytykować stojąc z boku. Zdecydowanie trudniej jest działać będąc w epicentrum piekła. Autorka wykazując siętrafnością obserwacji i interpretacji uświadamia nam, że nie wszystko jest takie proste i tak oczywiste jakby się mogło wydawać. Większość kobiet ma poczucie, że są zdane same na siebie, że nie mogą liczyć na niczyją pomoc. Są psychicznie zbyt kruche na podjęcie walki z agresorem. Tym bardziej, że wielu sprawców domowego terroru technikę maskowania ma opracowaną do perfekcji. Podobnie jest z bohaterką ''Pozorności''– wie, że konsekwencje buntu mogą być tragiczne w skutkach. Piotr nie odpuściłby tak łatwo, zemściłby się w najokrutniejszy z możliwych sposobów.
 |
| źr. |
,,Podeszła do lustra i spojrzała, ale to, co tam zobaczyła, spowodowało, że na chwilę przestała oddychać. Potargane kołtuny, zapuchnięte i czerwone powieki, a w oczach tlące się resztki szaleństwa, strachu i potworne zmęczenie. Uniosła włosy do góry i na ile to było możliwe, spojrzała na kark… Sine ślady palców były bardzo dobrze widoczne.’’
Jestem dogłębnie poruszona tą książką. Pochłania się ją z zapartym tchem i przeżywa każdą cząstką swojej duszy. Duża w tym zasługa znakomicie wykreowanych bohaterów – niesamowicie autentycznych i wyrazistych. Prym wiedzie oczywiście przerażona i zagubiona w panującym chaosie Anna. W niezwykle wiarygodny sposób sporządzono jej portret psychologiczny ukazując wszystkie przeżycia wewnętrzne, marzenia i kompleksy. Równie przekonująco wypada Piotr – agresywny mąż, patologiczny kłamca, manipulator pozbawiony empatii i wyrzutów sumienia. Dla otoczenia czarujący, porządny, troskliwy, a w domu zamienia się w bestię. Tak samo ważne dla fabuły są postacie drugoplanowe. Każda z nich ma swoje miejsce i swoje zadanie do wykonania.
Choć autorka dopiero debiutuje już pokazała swój ogromny potencjał i talent pisarski. Sprawnie posługuje się językiem, zarówno w opisie jak i w dialogach, tworzy bardzo plastyczne opisy, umiejętnie kreśli tło społeczno-obyczajowe i prowadzi akcję w taki sposób, że nie sposób się nudzić. Wprawdzie znalazłam kilka drobnych niejasności, ale te pojedyncze drobiazgi w żaden sposób nie przyćmiewają ogólnego, pozytywnego wrażenia. Wspomnę jeszcze o zakończeniu. Nie każdemu może przypaść do gustu, lecz ja osobiście jestem w pełni usatysfakcjonowana. Właśnie na takie rozwiązanie liczyłam.
Podsumowując:
,,Pozorność’’ to mocna i szokująca lektura, niezwykle realistyczna w swojej treści. Bezlitośnie prowadzi nas przez destrukcyjne relacje małżeńskie dotykając najgłębszych i najbardziej podatnych na zranienie warstw. A co także ważne, daje iskierkę nadziei, kiedy człowiek nie widzi już dla siebie żadnych szans. Polecam, naprawdę warto!
