Zemsta i przebaczenie. Morze kłamstwa
Joanna Jax
Joanna Jax
Liczba stron: 376
Cykl: Zemsta i przebaczenie (tom 4)
Data premiery: 4 października
Wydawnictwo: Videograf
Ocena: 9/10
Patronat medialny:
Wydawnictwo: Videograf
Ocena: 9/10
Patronat medialny:
Sytuacja polityczna na świecie zaczyna przybierać niespodziewany dla III Rzeszy obrót. Państwa sprzymierzone oraz Związek Radziecki powoli ujarzmiają niezwyciężone dotychczas Niemcy. W Polakach budzi się nadzieja, jednak niektórzy patrzą z niepokojem na poczynania Stalina. Nadchodzi czas powstania warszawskiego, zdobycia Berlina przez Armię Czerwoną i dramatycznych dla Polski konferencji w Teheranie i Jałcie. Bohaterowie kolejny raz stają przed trudnymi wyborami, a ich siłą napędową są miłość i przyjaźń. Czy uda się pozostać wiernymi wyznawanym dotychczas wartościom, czy też kolejny raz zwycięży egoizm i chęć chronienia życia za wszelką cenę? A może ludzkie tragedie pozwolą inaczej spojrzeć na drugiego człowieka i wyzwolić nowe pokłady altruizmu? [opis wydawcy]
Joanna Jax (właśc. Joanna Jakubczak) – urodziła się i mieszka w Olsztynie. Absolwentka Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego. Na co dzień związana zawodowo z dużą korporacją finansową. Współpracuje również z firmą produkującą trawę z rolki. Oprócz pisania powieści maluje na szkle unikatową techniką warstwową, pasjonuje się literaturą biograficzną, grafiką i zajmuje się copywritingiem. Zadebiutowała w 2014 roku „Dziedzictwem von Becków”, które zachwyciło zarówno recenzentów, jak i czytelników. Kolejne powieści: „Długa droga do domu” (2015) i „Piętno von Becków” (2016) również zostały entuzjastycznie przyjęte i ugruntowały status Joanny Jax jako pisarki. Głosami czytelników wybrana jako finalistka Festiwalu Pióro i Pazur na najbardziej wzruszającą powieść roku 2014. Miłośnicy jej twórczości z radością przyjęli wiadomość, że autorka tworzy nowy cykl powieściowy – „Zemsta i przebaczenie”.
Jak dotąd każda kolejna część cyklu „Zemsta i przebaczenie”, okazuje się lepsza od poprzedniej. Niniejszy tom jest tego najlepszym dowodem - podnosi poprzeczkę o kilka poziomów powyżej oczekiwań. W efekcie otrzymujemy jeszcze więcej dramatów, złożonych intryg, moralnie niejednoznacznych wyborów, a przede wszystkim ogromną skalę emocji. A wszystko to wywołane przez tragizm i koszmar wojennej zawieruchy ukazany w bezlitosnym realizmie. Coś niebywałego!
Już od pierwszych stron zostajemy brutalnie wrzuceni do świata, wobec którego nie sposób pozostać obojętnym. Pojawiają się plany ogólnonarodowego powstania, a co za tym idzie - Polska ma nadzieję, że sprzymierzeńcy ujarzmią niezwyciężoną Rzeszę. Czy nastąpi wreszcie kres bezmyślnej walki? A może nikt nie przyjdzie z odsieczą i okupowany kraj zostanie pozostawiony samemu sobie? Już wkrótce wiele osób przekona się, jak niezwykle trudno wyzwolić się z okowów manipulacji…
Powieść zachwyca swoją wielowarstwową, intrygującą i pieczołowicie zbudowaną misterną konstrukcją, co pozwala nam szerzej spojrzeć na wiekopomne wydarzenia z zupełnie nowej perspektywy. Podaje nam mnóstwo historyczno-politycznych szczegółów i odniesień, lecz wbrew pozorom nie przytłacza i nie męczy zbędnym potokiem słów, trudnych zagadnień czy nadmiarem dokumentalnych faktów. Albowiem główny nacisk położono na życie zwykłych, szarych ludzi, których codzienność wypełnia śmierć, cierpienie i walka. Dlatego też nie obawiajcie się klasycznej lekcji historii, bo tutaj tego nie uświadczycie. Pisarka z wielką wrażliwością i wyczuciem przedstawia egzystencjalne zmagania, trudy, cierpienia, wzloty i upadki swoich bohaterów. Nieustannie wystawia ich na ciężką próbę, zmusza do przewartościowania szeregu dotychczasowych wartości i zweryfikowania priorytetów. Czy poddadzą się temu, co daje im los, czy może wezmą sprawy w swoje ręce? Tego już musicie dowiedzieć się sami.
Powieść zachwyca swoją wielowarstwową, intrygującą i pieczołowicie zbudowaną misterną konstrukcją, co pozwala nam szerzej spojrzeć na wiekopomne wydarzenia z zupełnie nowej perspektywy. Podaje nam mnóstwo historyczno-politycznych szczegółów i odniesień, lecz wbrew pozorom nie przytłacza i nie męczy zbędnym potokiem słów, trudnych zagadnień czy nadmiarem dokumentalnych faktów. Albowiem główny nacisk położono na życie zwykłych, szarych ludzi, których codzienność wypełnia śmierć, cierpienie i walka. Dlatego też nie obawiajcie się klasycznej lekcji historii, bo tutaj tego nie uświadczycie. Pisarka z wielką wrażliwością i wyczuciem przedstawia egzystencjalne zmagania, trudy, cierpienia, wzloty i upadki swoich bohaterów. Nieustannie wystawia ich na ciężką próbę, zmusza do przewartościowania szeregu dotychczasowych wartości i zweryfikowania priorytetów. Czy poddadzą się temu, co daje im los, czy może wezmą sprawy w swoje ręce? Tego już musicie dowiedzieć się sami.
Perypetie wybranych jednostek to niejednokrotnie świetny materiał na film fabularny. Szczególnie z wielkim przejęciem obserwowałam poczynania Alicji Rosińskiej, Hanki Lewinówny, Juliana Chełmickiego oraz Rosjanina – Igora Łyszkina i Niemca – Waltera von Lossowa. Alicja jest uczuciowo rozdarta pomiędzy dwoma mężczyznami i nie potrafi dokonać jednoznacznego wyboru. W podobnej sytuacji znajduje się Julian. W dodatku w wyniku splotu różnych okoliczności cierpi częściowa amnezja. Natomiast Hania znowu musi uciekać przed nieznanym wrogiem, który nie wiedzieć czemu za wszelką cenę próbuje ją odnaleźć. Z kolei Igor dowiaduje się, że jego ukochana wbrew wcześniejszym zapewnieniom, nie pozostała mu wierna. Tymczasem Walter przebywa potajemnie jako dezerter w małej wsi, gdzie nieoczekiwanie popada w poważne tarapaty. Każde z nich lawiruje między dobrem a złem, prawdą a kłamstwem, podłością a szlachetnością, honorem a wstydem, miłością a miłosierdziem. To wszystko prowadzi do jednej ważnej konkluzji: „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”.
Całość odznacza się niezwykłym rozmachem epickim, szczegółowością opisu, dbałością o detale, sugestywnym klimatem i umiejętnie stopniowanym napięciem. Nic tu nie jest ani przesadzone ani sztuczne. Autorka pokazuje rzeczywistość taką, jaka jest – z całym jej natłokiem, okrucieństwem i bałaganem. Zarazem prowokuje do przemyśleń o dzisiejszym tu i teraz. Najczęściej doceniamy pewne rzeczy dopiero wtedy, gdy je stracimy. Tak właśnie było w przypadku Polaków w okresie trwania stanu wojennego. Nie przypuszczali, jak cenną wartością może być wolność, dopóki wróg nie zajął ich kraju. Dlatego powinniśmy być wdzięczni naszym przodkom - walczącym o niepodległość Rzeczypospolitej, ponieważ to właśnie dzięki Nim możemy obecnie bez strachu spacerować po ulicach i beztrosko czerpać radość z drobiazgów, małych przyjemności, które dawniej były na wagę złota.
