Chwila szczęścia
Federico Moccia
Data premiery: 19 marzec
Wydawca: Muza
Ocena: 4-/6
''Chwila szczęścia'' to najnowsza powieść Federica Moccii, bestsellerowego włoskiego pisarza, scenarzysty i reżysera filmowego. W środowisku filmowym autor zadebiutował w latach 80., zaś swoją pierwszą książkę „Trzy metry nad niebem” napisał w 1992 roku, która szybko odniosła niebywały sukces. Do tej pory sprzedano ponad milion osiemset tysięcy egzemplarzy. Tylko w 2004 roku miała pięć dodruków. Mimo upływu lat, Moccii ciągle cieszy się ogromną, niesłabnącą popularnością wśród czytelników na całym świecie. Wszystkie jego dzieła zostały sfilmowane.Dotychczas nie miałam sposobności poznać twórczości tego pisarza, dlatego z ogromnym zainteresowaniem zabrałam się za powyższą lekturę. Czy wywarła na mnie pozytywne wrażenie? Zanim do tego dojdziemy, najpierw klika słów o fabule.
Rzym. Główny bohater, dwudziestoletni Nicco próbuje pozbierać się po rozstaniu z Alessią, ukochaną dziewczyną. Początkowo ma jeszcze nadzieję, że to jakieś nieporozumienie. Jednak wraz z upływem czasu zaczyna rozumieć, że to ewidentnie koniec. Ciężko mu jakoś odnaleźć się w nowej rzeczywistości, mimo to codziennie rano chodzi do pracy w kiosku, zaś popołudniami w biurze nieruchomości. Natomiast w wolnych chwilach spotyka się ze swoim przyjacielem o ksywce Gruby, który w przeciwieństwie do niego prowadzi rozrywkowy tryb życia. Pewnego dnia obydwaj kumple przypadkowo poznają Anię i Paulinę, dwie turystki z Polski. Między nimi iskrzy aż miło. Jak dalej rozwinie się ta znajomość? Czy będzie to tylko nic nieznaczący miłosny epizod? A może ulotna ,,chwila szczęścia’’ przerodzi się w ,,coś'' poważniejszego?
Mam bardzo mieszane uczucia wobec tej książki. Liczyłam na to, że urzeknie mnie bez reszty, tymczasem czułam jedynie lekkie znużenie i zniecierpliwienie. Przede wszystkim nie przypadł mi do gustu specyficzny styl autora pełen niejasnej filozofii życiowej i analiz. Wprawdzie fabuła jest ciekawa i wciągająca, alew moim mniemaniu zwiera zbyt dużo niepotrzebnych szczegółowych opisów, wstawek i dialogów. Także akcja mogłaby być nieco bardziej dynamiczna. Na plus zaliczam jedynie bohaterów: wyraziści, naturalni, posiadający ludzkie cechy i słabości. Nicco z natury jest pesymistą: skryty, małomówny, zamknięty w sobie, często nie potrafi nawiązać spontanicznych relacji z drugą osobą. Nieco irytował mnie swoim filozoficzno-melancholijnym zachowaniem. Nie potrafił cieszyć się z życia, tylko nieustannie rozpamiętywał swój związek Alessią. Z kolei Gruby z miejsca podbił moje serce. Energiczny, przebojowy, na swój sposób przedsiębiorczy, pełen radości, energii i wigoru. Żyje na pełnych obrotach. Spotyka się z trzema dziewczynami naraz, non stop imprezuje i nie martwi się tym, co będzie jutro. Na przykładzie tej dwójki jakże różnych bohaterów autor nakreślił obraz młodego człowieka wchodzącego w fazę dorosłości, który walczy z własnymi impulsywnymi emocjami i słabościami. W dzisiejszych czasach większość ludzi woli życie bez zobowiązań, luźne związki oraz imprezy co wieczór. W ten sposób próbują osiągnąć namiastkę szczęścia, ale nie tędy droga. Prawdziwe szczęście to umiejętność dostrzegania odrobiny radości w ogromie smutku jaki otacza nas na co dzień.
"Czasami jesteśmy tacy roztargnieni, że kolejny dzień nie wydaje nam się szczególnie ważny. Tymczasem codziennie może wydarzyć się coś, co odmieni nasze życie, codziennie może być ten nowy dzień."
Co prawda nie opiewam w zachwytach nad tą powieścią, niemniej jednak uważam, że jest to pozycja godna uwagi. Federico Moccia w iście mistrzowski sposób maluje słowami obraz włoskiego stylu życia, w którym nie brak czarujących kobiet, upalnego klimatu, gorącej atmosfery, beztroskiej rozrywki oraz pysznych, italiańskich potraw. Aż chce się tam być, spacerować ulicami Rzymu i chłonąć jego piękno całym sobą.
Zakończenie otwiera furtkę do następnej części. Już teraz wiadomo, że akcja drugiego tomu rozgrywać się będzie w Polsce, w związku z czym, Federico Moccia planuje przyjechać do naszego kraju, aby czerpać natchnienie oraz inspiracje z tego miejsca i zamieszkujących tu ludzi. Mam nadzieję, że na efekt tego projektu nie będziemy musieli zbyt długo czekać.
Komu mogę polecić tę książkę? Na pewno dla wielbicieli fanów włoskiego pisarza to pozycja obowiązkowa. Także wszyscy miłośnicy powieści obyczajowej i romansów odnajdą tu coś dla siebie. To stosunkowo ciekawa, zabawna, ciepła, niebanalna historia o miłości, która nie zna żadnych granic ani barier językowych i kulturowych. Jest to również opowieść o pokonywaniu własnego lęku przed bliskością i emocjonalnym zaangażowaniem. Zapraszam zainteresowanych.
***
Wydawnictwo Muza.
