Dom na jeziorze
Sarah Jio

Liczba stron: 304
Data premiery: 16 luty
Wydawca: Między słowami
Ocena: 5/6







 
    Jak zaakceptować śmierć kogoś bliskiego? Jak przeżyć ból, pustkę, poczucie winy, uporać się z nową rzeczywistością i znowu zacząć cieszyć się życiem? A może w takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem jest ucieczka od bolesnej przeszłości, od własnych przeżyć, od siebie samego?

Ada Santorini pracuje jako zastępca redaktora naczelnego w magazynie "Sunrise" w Nowym Jorku. Ale od dwóch lat, kiedy to jej mąż James i córeczka Ella zginęli w tragicznym wypadku, praca przestała dawać jej satysfakcję i zadowolenie. Terapia u psychiatry nie przynosi żadnych efektów. Wszystko wokół przypomina jej o rodzinie. Dlatego w końcu wyjeżdża z miasta i wynajmuje mieszkalną barkę przy Boat Street w Seattle, gdzie zamierza dojść do wewnętrznej równowagi. Pewnego dnia, w swojej barce odnajduje skrzynię z pamiątkami po niejakiej Penny, która niegdyś była żoną słynnego artysty-malarza. Jej małżeństwo nie było zbyt udane, co poskutkowało uczuciem do kogoś innego. A potem niespodziewanie dziewczyna zniknęła bez śladu. Zaintrygowana tą historią dziennikarka próbuje dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat. Jednak okoliczni mieszkańcy pirsu uparcie milczą. Jedyną osobą, która pomaga Adzie w rozwiązaniu tej zagadki jest Alex, przystojny, sympatyczny fotograf mieszający w pobliżu. Czy uda im się ustalić, co stało się z zaginioną pięćdziesiąt lat wcześniej Penny? Została zamordowana, a może uciekła z kochankiem? I czy Ada pogodzi się wreszcie z żałobą i wejdzie na nową ścieżkę życia?

''Dom na jeziorze'' to najnowsza powieść Sarah Jio, amerykańskiej pisarki oraz dziennikarki oraz blogerki. Obecnie mieszka w Seattle z mężem oraz trzema synkami. Pisze artykuły dla magazynów o tematyce zdrowotnej. Jest autorką setek tekstów dotyczących zdrowego żywienia, diet czy odchudzania. Zadebiutowała powieścią "Marcowe fiołki", która szybko stała się światowym bestsellerem. W swoim dorobku literackim posiada między innymi: ''Dom na plaży'', ''Jeżynowa zima'', ''Kameliowy ogród''.

Pływający dom: "Bezsenność w Seattle"

Czytając tę książkę przepadłam na kilka godzin. Nie potrafiłam się od niej oderwać, chciałam ją ''chłonąć'' non stop. Pomysł na osadzenie fabuły na wodzie uważam za naprawdę trafiony. Oczyma wyobraźni widziałam film "Bezsenność w Seattle", którym poniekąd autorka się inspirowała. A żeby opisać całą historię w sposób bezpośredni, wiarygodny i hipnotyzujący, sama również zamieszkała na barce.  Doceniam jej profesjonalizm oraz fachowe podejście. Akcja toczy się dwutorowo, ujęcia teraźniejsze naprzemiennie przeplatają się z retrospekcjami. Początkowo byłam przekonana, że to dwie odrębne historie, niemające ze sobą nic wspólnego, ale w miarę upływu stron pozornie nieistotne wątki ładnie zazębiają się w kulminacyjnym momencie. Poznajemy losy Ady i Penny. Obie kobiety są w zupełnie innej sytuacji życiowej, ale jedną i drugą los potraktował wyjątkowo okrutnie. Ada do niedawna miała kochającego męża i cudowną, uroczą córeczkę. Ale wystarczy jedna chwila nieuwagi, w której traci ich oboje. Z kolei zaniedbywana przez męża Penny szuka szczęścia w ramionach innego mężczyzny. Razem snują plany na przyszłość, lecz coś przerywa tę sielankę. Pewnej nocy kobieta znika bez wieści, a wszyscy wokół okrywają się zmową milczenia. W obu przypadkach czekają Nas wielkie emocje, liczne tajemnice i niespodzianki.

Powieść utrzymana jest na równym, wysokim poziomie. Jej mocną stroną są jej bohaterowie: ciekawi, wyraziście zarysowani, spontaniczni i różnorodni. Najbardziej polubiłam Adę i kibicowałam w jej zmaganiu z cierpieniem i poczuciem winy. Na szczęście autorka szczędzi swojej bohaterce cierpień. Daje promyk nadziei na lepsze jutro oraz szczyptę uzdrowicielskiej miłości. Natomiast tajemnica zaginięcia Penny mocno zaskakuje swoim alternatywnym rozwiązaniem. Nie myślałam, że może przybrać tak nietypową formę. Jestem kompletnie zbita z pantałyku. Rewelacja!

Sarah Jio posiada niesamowicie lekkie pióro, wielką wyobraźnię oraz doskonały zmysł obserwacji i analizy ludzkich zachowań. Każde słowo ma tu swoje miejsce i znaczenie. Akcja płynie spokojnym nurtem, z lekkimi przyspieszeniami. Mimo to wciąga, ma w sobie spory ładunek emocjonalny oraz niepowtarzalny klimat. Jest tu jakiś niewymowny smutek i melancholia, a jednocześnie optymizm i pogoda ducha. Krótko mówiąc: czuję się zachwycona i oczarowana.

To piękna, urzekająca opowieść pełna miłości i tajemnic. Czyta się ją ze wzruszeniem w sercu, drżeniem i  niepokojem. Zapada w pamięć i skłania do refleksji nad przemijalnością człowieka i świata. A także uświadamia, by nie bać się ruszyć z miejsca, pójść na spotkanie swoich marzeń. Polecam zwłaszcza fanom autorki oraz miłośnikom gatunku.