Dwoje pod napięciem
Agnieszka Czochra
Wydawnictwo: Novae res
Ilość stron: 105
Data premiery: sierpień
Ocena: 4-/6
Szczyrk. Ania i Wojtek, dwoje nieznajomych niefortunnie gubi się na górskim szlaku. Przypadek a może i przeznaczenie sprawia, że oboje trafiają na siebie. Początkowo nie są zadowoleni z tego faktu, tym bardziej, że już wcześniej poznali się w niezbyt przyjemnych okolicznościach. Skazani na swoje towarzystwo próbują jakoś przetrwać, dopóki z odsieczą nie przyjdzie pomoc. Jak zakończy się niecodzienna przygoda naszych bohaterów? Czy wyjdą cało z opresji?
''Dwoje pod napięciem'' to (prawdopodobnie) debiut literacki Agnieszki Czochry. Interesujący blurb oraz tajemnicza okładka sprawiły, że zapragnęłam poznać zawartość tej książki. Niestety książka już na samym wstępie mnie rozczarowała rozczarowana, ponieważ liczyłam na pokaźną rozmiarowo powieść, a dostałam do ręki niewielką objętościową lekturkę – liczy w sumie 105 stron. Pomimo mojego sceptycznego nastawienia zabrałam się za czytanie. Fabuła sama w sobie jest całkiem pomysłowa. Mamy dwoje młodych ludzi. On: nauczyciel WF-u, którego właśnie porzuciła narzeczona. Ona: rudowłosa studentka ratownictwa medycznego. Przewrotny los krzyżuje ich ścieżki na górskim szlaku. Za pierwszym razem Ania o mało nie zabiła Wojtka, za drugim – wcale nie było lepiej. Aż tu nagle jak na ironię, zmuszeni są razem stawić czoła dzikiej przyrodzie i szalenie zmiennej górskiej aurze. Jak widać, historia ma w sobie potencjał – tyle, że zmarnowany. Zabrakło rozbudowy wielu wątków, napięcia oraz opisów przeżyć wewnętrznych itp. W skrócie – lapidarność i zwięzłość.
Postacie są w miarę poprawnie wykreowane: wyraziste i charakterne. Ale co z tego, skoro nie potrafiłam się z nimi zżyć, ani wczuć się w ich sytuacje. Najbardziej irytowało mnie zachowanie Anny. Autorka podarowała jej same złe cechy: marudna, nieodpowiedzialna, lekkomyślna, impulsywna, złośliwa, dziecinna, na dodatek prawie non stop na kacu. Nieco inaczej wyobrażałam sobie ratowniczkę medyczną. Wojtek w porównaniu z nią to chodzący anioł. Szkoda tylko, że jego prywatne i zawodowe życie zostało ograniczone do kilku zdań.
Mimo mankamentów i niedociągnięć, książkę czyta się płynnie, bez jakiś większych zgrzytów. Akcja toczy się dość żwawo, a opisy są plastyczne. Natomiast zakończenie stosunkowo zadowalające. W ogólnym rozrachunku, dobrze, ale bez szału.
Podsumowując : miła, krótka nowelka, idealna na wypełnienie wolnego czasu. Opowiada o szaleństwach młodości, niespodziewanej przygodzie i ekstremalnych wrażeniach. Zapraszam zainteresowanych.
***
Wydawnictwo Novae Res
