Ostatnia miłość
Jadwiga Bogusławska, Jerzy Seipp
Jadwiga Bogusławska, Jerzy Seipp
Wydawnictwo: Novae Res
Data premiery: 1.02.2016
Ocena: 3-/6
Miłość nie wybiera i nie pyta o pozwolenie.Ona pojawia się wtedy, gdy najmniej się tego spodziewamy.
Już jako nastoletnia uczennica Emilka zakochała się w twórczości Jerzego Seippa. W dniu swoich 18 urodzin postanawia napisać e-maila do autora. Pozornie niewinna korespondencja nabiera niezwykle intymnego wymiaru. W końcu dochodzi do pierwszych wyznań miłosnych i propozycji spotkania. Jak dalej rozwinie się ta znajomość? Czy związek z dużo starszym od siebie mężczyzną ma szansę na przetrwanie?
Jerzy Seipp (ur. 1955) - poeta, pisarz, reżyser filmowy. Pierwsze utwory publikował już w latach 70. w miesięczniku literackim "Nowy Wyraz", współtworzył też warszawskie środowisko undergroundu filmowego. Scenarzysta i reżyser filmu "Nie to, co się komu śni..." (1980), autor wystawy z pogranicza filmu i fotografii "Drzewo wiadomości dobrego i złego" (1981). Reżyser i producent pierwszego polskiego niezależnego filmu fabularnego "Animacja" (1984) - mimo że jest to film o miłości, cenzura zakazała go wyświetlać po kilku zamkniętych projekcjach. Prezentacja "Animacji" na Festiwalu Filmowym w San Sebastian wpłynęła na decyzję o emigracji. Tam też stworzył dziesiątki muzycznych wideoklipów, filmów reklamowych i eksperymentalnych. Do literatury wrócił powieścią "Angielka" (2004) i ''Królewna'' (2008), które doczekały się uwielbienia czytelników oraz dobrych recenzji. Wciąż twórczy i niepokojący, co można sprawdzić na stronie: www.seipp.pl ''Ostatnia miłość. Romans pornograficzny dla młodzieży i rodziców'' to wspólny projekt literacki pana Jerzego i Jadwigi Bogusławskiej, uczennicy liceum.
Mam ogromny problem z ocenieniem tej książki. Niestety nie przypadła mi do gustu. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego – jakiegoś obscenicznego utworu, który rozpęta burzę emocji w moim umyśle. Tymczasem dostałam powieść epistolarną z luźnymi wstawkami o charakterze dygresyjnym. Zapewne wielu Czytelników doceni taki chwyt stylistyczny, bynajmniej to mnie nie przekonało.Jednak proszę nie zrażać się moim subiektywnym odczuciem - widocznie moje horyzonty myślowe są zbyt ubogie, by pojąć specyfikę niniejszej publikacji.
Sam pomysł na fabułę uważam za trafiony. Wzbudza wiele kontrowersji moralnych i społecznych. Autorzy wkładają kij w mrowisko pokazując romans pomiędzy starym pisarzem i uczennicą. Ona jest tegoroczną maturzystką. On 39 lat od niej starszym alkoholikiem i socjopatą, właśnie ma obchodzić srebrne wesele z czwartą żoną. Absurd i głupota? A może jednak prawdziwa miłość?
,,Taki nasz dramat – nikt nie rozumie tego, co jest między nami. Nikt nie potrafi uwierzyć, że ja kocham ciebie, a ty mnie. Fakt, to wymyka się wszelkim objaśnieniom i logice.’’
 |
| fot. z książki |
Związki, gdzie jeden z partnerów jest o wiele starszy od drugiego w dalszym ciągu nie są powszechnie akceptowane. W głowie rodzą się pytania: pewnie jest bardzo bogaty, skoro zaimponował młodziutkiej dziewczynie, dla której mógłby być ojcem? I faktycznie takie sytuacje się zdarzają. Niemniej istnieją też kobiety, które nie patrzą na status majątkowy swojego faceta, tak jak np. Emilka. Choć jej ukochany jest na utrzymaniu swojej żony, ma dwoje dzieci, pije na umór i ćpa, to jednak nastolatka kocha goszaleńczo i bezgranicznie. Tylko czy ich uczucie przetrwa? Tego musicie dowiedzieć się sami.
,,…ludzie wybaczą kurewstwo, sponsoring, naiwność. Miłości nie darują. Co za dużo, to niezdrowo.’’
Ciekawym zabiegiem zastosowanym w książce jest tzw. parabaza (autor zwraca się do odbiorcy lub odbiorców bezpośrednio). Ten fortel łamie barierę oddzielającą czytelnika od literackiej fikcji i pozwala dokładniej dostrzec to, co w rzeczywistości niedostrzegalne.
Jak już wcześniej wspominałam, nie czuję się usatysfakcjonowana tym, co otrzymałam. Przede wszystkim zabrakło mi szerszego spojrzenia rodziców Emilki na jej związek z dojrzałym artystą. Wprawdzie pojawiają się jakieś drobne konflikty, ale to zaledwie kropla w morzu. Jeszcze gorzej sprawa wygląda po drugiej stronie barykady. Kompletnie nic nie wiemy o żonie Jerzego, jej podejściu do zdrady małżonka – czy w ogóle wie, co się dzieje? W sumie: autorzy skupili się na parze głównych bohaterów niemal całkowiciepomijając otoczenie.
Lektura nie była dla mnie przyjemnością, podczas czytania odczuwałam głównie znużenie. Moim zdaniem za dużo tutaj refleksji na temat światopoglądu religijnego, politycznego czy duchowego. Jedynie intymne chwile Emilki i Jerzego dodają książce kolorytu. Aczkolwiek i w tej kwestii czuję ogromny niedosyt. Opis na okładce sugerował romans pornograficzny, co za tym idzie – spodziewałam się mnóstwo odważnych scen erotycznych. Niestety, przeliczyłam się. W ostatecznym rozrachunku pojawia się nieznośne wrażenie, że potencjał powieści został zmarnowany.
Czy mogę polecić ''Ostatnią miłość''? Tak, ale na własną odpowiedzialność. Do mnie nie trafiłaze swoim przesłaniem, o ile takowe miało być. Co nie znaczy, że w przypadku innych osób będzie tak samo. Kto chce, niech ryzykuje.
