Nieoczekiwany dar losu.

Historia kotem się toczy
Renata L. Górska

wydawnictwo: Replika
premiera: 26 listopada 2013
ocena: 5/6









         Renata. L. Górska zadebiutowała powieścią ,,Cztery pory lata’’ (2007). Następnie do rąk czytelników trafiły ,,Za plecami anioła’’ (2010), ,,Błędne siostry’’ (2012) oraz ,,Przyciąganie niebieskie’’. Niebawem, dokładnie 26 listopada 2013 roku nakładem wydawnictwa Replika ukaże się najnowsze dzieło autorki o intrygującym tytule ,,Historia kotem się toczy’’. O czym jest fabuła tej książki? Zapraszam do czytania.

W niewielkim miasteczku na Śląsku, w Kasztelowie ostatnimi czasy dzieje się coś niedobrego. Ktoś budzi spokój tego miejsca. Jakiś złoczyńca dewastuje cmentarze, zadręcza i zabija domowe zwierzęta oraz pozoruje wypadki. Jedną z jego ofiar jest Janina Gawron. Kobieta doznaje urazu biodra na oblodzonych schodach swojego domu. Teraz ktoś musi się nią zająć. Niestety jedyny syn Henryk nie żyje, zaś dorosłe wnuczki-bliźniaczki pracują w stolicy i nie mogą pozwolić sobie na dłuży urlop. Pozostaje tylko była synowa Ada Gawron, z którą Janina nigdy nie miała przyjacielskich kontaktów. W zaistniałej sytuacji trzeba uciec się do małego podstępu. W tym spisku pomagają także wnuczki, które usilnie namawiają rodzicielkę do opieki nad zgryźliwą, schorowaną eks teściową. Mimo początkowych obaw Ada w końcu przystaje na propozycje córek tym bardziej, że przez długi nieżyjącego męża grozi jej nakaz eksmisji z mieszkania. Opuszcza Kraków i przenosi się na rok do Kasztelowa. Pobyt pod jednym dachem z byłą teściową nie jest jednak czystą sielanką. Mimo podeszłego wieku staruszka w dalszym ciągu jest mistrzynią ciętej riposty, ale Ada dzielnie znosi obelgi pod swoim adresem i sumiennie wykonuje wszelkie domowe obowiązki. Tymczasem w miasteczku w dalszym ciągu grasuje przestępca odpowiedzialny za śmierć wielu zwierząt i zniszczenie cudzego mienia. Czy była synowa Gawron także stanie się jego celem? I jaką rolę w tym wszystkim odegra pewien, niebywale mądry kot?

Dotychczas nie zawiodłam się na twórczości  Renaty L. Górskiej, która potrafi tworzyć niezwykle klimatyczne, naładowane pozytywną energią historie dające nadzieję i wiarę w lepsze jutro. Taka jest również książka ,,Historia kotem się toczy’’. Daleko jej od ckliwego, ociekającego lukrem romansu. Tutaj miłość nie stanowi głównego epicentrum fabuły, wręcz przeciwnie. Jest zaledwie bladym tłem na tle innych wartości takich, jak przyjaźń, zrozumienie, wybaczenie lub akceptacja. Autorka poprzez ukazanie złośliwych relacji panujących pomiędzy Janiną a jej byłą synową udowadnia, że duma i uprzedzenia potrafią zniszczyć uczucia i życie drugiej osoby.

,,W gniewie mówi się rzeczy, które niekoniecznie się myśli. Mają w danej chwili ugodzić boleśnie, powalić przeciwnika. Tyle że w bitwach na emocje nigdy nie ma wygranych. Przegrałyśmy obie, zarazem żadna nie była gotowa tego przyznać. Ja dumna, ona nieugięta, naszej urazy nie skruszyły nawet zabiegi Henryka ani też jego śmierć. Oskarżałybyśmy się pewnie jeszcze i przez dalsze lata, gdyby nie wypadek Janiny’’.

Często nieuzasadniona wrogość niszczy porozumiewanie się i rozbija relacje międzyludzkie. W tej sytuacji tylko dzięki obopólnej szczerości, empatii i tolerancji osiągniemy harmonię oraz spokój ducha. Podobnie było w przypadku pani Gawron, która nigdy nie darzyła swojej synowej sympatią, a wręcz otwarcie okazywała jej niechęć. Czy powodem była różnica pokoleń, charakterów, inna mentalność a może zwyczajna animozja? Przyczyn można szukać wszędzie. Najważniejsze jednak jest to, że wreszcie nastąpił przełom w ich relacjach. Wspólne zamieszkanie zbliżyło obie kobiety do siebie. Między nimi nawiązała się pewna nić porozumienia, która uleczyła chore emocje i dusze.

Biorąc do ręki najnowszą prozę autorki liczyłam na mądrą, ciepłą i optymistyczną lekturę dopracowaną w każdym calu. Nie zawiodłam się. Wszystko tutaj toczy się tak naturalnie, swobodnie bez grama sztuczności, przesadnego dramatyzmu czy taniej sensacji. Zręcznie nakreślona fabuła jest wyważona i trzyma w lekkim niepokoju do samego końca. Na szczególne uznanie zasługuje plastyczny, obrazowy język, który korzystnie rzutuje na pozytywny odbiór książki. Zastosowanie kilku-torowej narracji pierwszoosobowej prowadzonej z perspektywy główniej bohaterki Ady, tajemniczego złoczyńcy oraz kota daje nam możliwość zajrzenia w ich psychikę i spojrzenia ich oczami na różne, mniej lub bardziej istotne sprawy. Ciekawym urozmaiceniem są wtrącenia gwary śląskiej. Bardzo fajnie miksowały się z naszym językiem polskim wzbogacając jego treść. Także doskonałą wizytówką tej książki są różnorodne postacie o złożonym charakterze. Głównie koty zaskakują inteligencją i silną osobowością. Jedyny minus, to nieco powolna akcja. Rozwija się rytmicznie, spokojnie i dopiero po jakimś czasie nabiera żwawszych momentów. Szczególnie w finałowej fazie będzie się dużo działo.

Czy polecam najnowsze dzieło Renaty L. Górskiej? Oczywiście! To interesująca, nietuzinkowa opowieść o szacunku do bliźnich, pojednaniu, zgodzie, egzekwowaniu trudnych decyzji oraz poszukiwaniu szczęścia i miłości. Skłania czytelnika do zadumy i refleksji nad zwyczajnymi, codziennymi sprawami, jak również pokazuje, że w każdym momencie nasze życie może przybrać nieoczekiwany obrót. Jeśli lubisz klimatyczne, pełne emocji, tajemniczości i nieuchwytnego czaru historie, ta książka skierowana jest do ciebie. Z mojej strony serdecznie polecam.