alicjamagdalena {urzekła mnie poetycka inwencja}
O książce ''Samotność ma twoje imię'' marzę -
kiedy w zupełnej ciszy sama kawę parzę,
gdy słucham jak smutnie śpiewają ptaki,
mam już dosyć lektur, gdzie występują wilkołaki.
Najchętniej czytam dzieła polskich autorów -
nie tych polecanych przez znanych profesorów.
Pani Oleksa poprzednią książką mnie zachwyciła,
więc następna jej lektura też by mi dzień umiliła!
Kolejna fabuła mnie niezwykle interesuje -
czuję, że pisarka do mnie wiele słów adresuje.
Poza tym nie umiem dobrych ciast piec..
więc na proste przepisy mam szaloną chęć!
To cyrysia głównie tak skutecznie przekonuje,
że sama jej recenzja mnie poważnie emocjonuje :)
O książce ''Samotność ma twoje imię'' marzę -
kiedy w zupełnej ciszy sama kawę parzę,
gdy słucham jak smutnie śpiewają ptaki,
mam już dosyć lektur, gdzie występują wilkołaki.
Najchętniej czytam dzieła polskich autorów -
nie tych polecanych przez znanych profesorów.
Pani Oleksa poprzednią książką mnie zachwyciła,
więc następna jej lektura też by mi dzień umiliła!
Kolejna fabuła mnie niezwykle interesuje -
czuję, że pisarka do mnie wiele słów adresuje.
Poza tym nie umiem dobrych ciast piec..
więc na proste przepisy mam szaloną chęć!
To cyrysia głównie tak skutecznie przekonuje,
że sama jej recenzja mnie poważnie emocjonuje :)
***
"Samotność ma twoje imię" powinna trafić w moje ręce, ponieważ:
Po pierwsze ... Książki czynią mnie szczęśliwą. Przenoszą mnie do innego, bezpiecznego świata, z dala od moim problemów. Ten stan jest dla mnie namiastką nieba na Ziemi.
Po drugie... Któż z nas nie boryka się w pewnym sensie z samotnością? Prawdą jest, że "wśród ludzi jest się także samotnym". Jestem przekonana, że książka w której bohaterkom brakuje tego samego, co mnie, skradłaby od razu moje serce. Być może znalazłabym w niej też zrozumienie dla własnych trosk i sposoby na radzenie sobie nimi.
Po trzecie, ostatnie... Jestem w trakcie czytania innej powieści tej autorki i... jestem urzeczona! :) Sposób, w jaki pisze pani Monika jest tak wysublimowany, delikatny, kobiecy. Nie wiedziałam dotąd, że tak pięknie i prosto można pisać o czym trudnym i zwykłym zarazem. Nie chcę budzić się ze snu, w jaki wprowadziła mnie autorka. Dzięki "Samotności..." mój wyjątkowy sen wyśnię do końca i obudzę się nasycona i bogatsza o wyjątkowe emocje.
Po pierwsze ... Książki czynią mnie szczęśliwą. Przenoszą mnie do innego, bezpiecznego świata, z dala od moim problemów. Ten stan jest dla mnie namiastką nieba na Ziemi.
Po drugie... Któż z nas nie boryka się w pewnym sensie z samotnością? Prawdą jest, że "wśród ludzi jest się także samotnym". Jestem przekonana, że książka w której bohaterkom brakuje tego samego, co mnie, skradłaby od razu moje serce. Być może znalazłabym w niej też zrozumienie dla własnych trosk i sposoby na radzenie sobie nimi.
Po trzecie, ostatnie... Jestem w trakcie czytania innej powieści tej autorki i... jestem urzeczona! :) Sposób, w jaki pisze pani Monika jest tak wysublimowany, delikatny, kobiecy. Nie wiedziałam dotąd, że tak pięknie i prosto można pisać o czym trudnym i zwykłym zarazem. Nie chcę budzić się ze snu, w jaki wprowadziła mnie autorka. Dzięki "Samotności..." mój wyjątkowy sen wyśnię do końca i obudzę się nasycona i bogatsza o wyjątkowe emocje.
***
Edyta Chmura {za wymienienie zalet, którymi należy się szczycić podczas walki o swoje marzenia}
Zawsze mam problem z tym pytaniem: Dlaczego właśnie ja mam otrzymać nagrodę? I zawsze długo myślę czy odpowiedzieć i co napisać, bo to jest jak test, podczas uzupełniania którego zacinasz się na poleceniu: "Wymień trzy największe zalety, którymi się możesz poszczycić". Trzeba siebie obnażyć ze skromności i pokory, postawić na piedestale i głośno wykrzyczeć: "Bo zasługuję na tę książkę"...ciężko mi to przychodzi, nie lubię się tak wywyższać, nawet gdy chodzi o tak ciekawą lekturę.
Uwielbiam książki, których z pozoru prosta fabuła, nie da się tak naprawdę wcisnąć w żadną szufladkę, nie poddają się schematom, a czytelnika potrafią tak mocno do siebie przyciągnąć, że nie można przestać myśleć o losach bohaterów jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.
Myślę, że właśnie taka jest powieść Moniki Oleksy i to dla niej stanę na chwilę na tym piedestale i może nie będę krzyczeć i żądać, ale cichutko powiem: "Proszę...Pozwól mi poznać nieznane mi oblicza samotności, bo może i mi przyjdzie się kiedyś z nią zmagać" :)
Zawsze mam problem z tym pytaniem: Dlaczego właśnie ja mam otrzymać nagrodę? I zawsze długo myślę czy odpowiedzieć i co napisać, bo to jest jak test, podczas uzupełniania którego zacinasz się na poleceniu: "Wymień trzy największe zalety, którymi się możesz poszczycić". Trzeba siebie obnażyć ze skromności i pokory, postawić na piedestale i głośno wykrzyczeć: "Bo zasługuję na tę książkę"...ciężko mi to przychodzi, nie lubię się tak wywyższać, nawet gdy chodzi o tak ciekawą lekturę.
Uwielbiam książki, których z pozoru prosta fabuła, nie da się tak naprawdę wcisnąć w żadną szufladkę, nie poddają się schematom, a czytelnika potrafią tak mocno do siebie przyciągnąć, że nie można przestać myśleć o losach bohaterów jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.
Myślę, że właśnie taka jest powieść Moniki Oleksy i to dla niej stanę na chwilę na tym piedestale i może nie będę krzyczeć i żądać, ale cichutko powiem: "Proszę...Pozwól mi poznać nieznane mi oblicza samotności, bo może i mi przyjdzie się kiedyś z nią zmagać" :)
***
Nagrodzonym serdecznie gratuluje!
cyrysia
Otrzymałam kilkanaście ciekawych argumentów, dlaczego to właśnie Ty powinieneś otrzymać ''Samotność...'' i po burzliwych naradach z samą sobą udało mi się wytypować trójkę zwycięzców: