Nie zmienił się tylko blond
Agata Przybyłek
Ilość stron: 343
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Ocena: 5/6
W życiu różnie bywa. Raz na wozie, raz pod wozem. Raz pod górkę, a raz z górki.
Trzydziestosiedmioletnia Iwonka jest szczęśliwą, spełnioną pisarką. Ma męża, czwórkę dzieci: dwoje nastolatków i czteroletnie bliźniaki oraz gromadkę kociąt i psów. Niestety sielanka zostaje zburzona przez niewiernego małżonka, który zakochał się w młodej, atrakcyjnej i biuściastej Adeli. Na dodatek najstarszy syn oznajmia zszokowanej mamusi, że wkrótce zostanie babcią. W zaistniałej sytuacji Iwonka porzuca zdradzieckiego bawidamka i przenosi się z całą brygadą na wieś, do swojego domu rodzinnego w Sosenakch. Ale czy to aby dobra decyzja? Jak nasza bohaterka poradzi sobie w nietypowych dla niej okolicznościach?
"Nie zmienił się tylko blond" to debiut literacki Agaty Przybyłek, autorki bloga: Informator czytelniczy, który znam i odwiedzam dosyć często. Dlatego byłam ogromnie ciekawa, jak Agata sprawdzi się w roli pisarki. Przyznam, że początkowo sceptycznie podchodziłam do tej lektury, albowiem mało która książka z elementami komedii, doprowadza mnie do śmiechu. Na szczęście moje obawy okazały się niesłuszne, bo już po kilku pierwszych stronach rżałam jak głupia. Humor pełną gębą. Co prawda, fabuła nie jest jakaś odkrywcza, ale zręcznie i z polotem poprowadzona. Mamy zdradzoną kobietę, która wraz z czwórką dzieci, przyszłą synową ''przy nadziei'', ciężarną kotką i dwoma psami przenosi się do domu rodziców, gdzie apodyktyczna mamusia rządzi twardą ręką. Jak się zapewne domyślacie – będzie się działo. Akcja pędzi jak szalona, cały czas coś się dzieje. Iwonka co rusz wpada w jakieś kłopoty, także jej dzieci nie grzeszą spokojem. Niekiedy brzuch mnie bolał ze śmiechu, kiedy czytałam sceny związane np. z przewlekłą biegunką kota, z prezentacją chłopaka Agatki (córki Iwonki) lub nagłą wyprowadzką seniorki rodu z domu. Takich żartobliwych momentów jest cała masa, zatem na nudę nie powinniście narzekać.
Przez karty powieści przewija się cała plejada ciekawych i barwnych postaci. Każdy z nich ma swoje własne unikalne cechy charakteru oraz własny światopogląd. Jedynie zabrało mi trochę męża Iwonki, był jakby na uboczu. Ale za to inni bohaterowie umiejętnie rekompensowali mój niedosyt. Nie brak też wątku miłosnego, jednak jest on tak subtelny, że nie przysłania pozostałych wydarzeń.
Autorka posiada prosty, zwiewny, obrazowy język, co stanowi niewątpliwy atut w odbiorze lektury. Pierwszoosobowa narracja Iwony pozwala nam wczuć się w jej położenie i lepiej zrozumieć jej gonitwę myśli, skrywane obawy i wewnętrzne rozterki. Z kolei błyskotliwe dialogi, uderzają trafnością i urzekają dowcipem. Znajdziemy też komizm słowny, jak i sytuacyjny. Również zakończenie ma w sobie wiele uroku i optymizmu. W skrócie – świetna, dobrze napisana powieść z pazurem i humorem.
Podsumowując. Idealna pozycja dla każdego, bez względu na wiek, płeć, preferencje czytelnicze czy kolor włosów. Napawa optymizmem, bawi i rozśmiesza. Efektownie pokazuje, że z każdej przykrej sytuacji można wyciągnąć siłę na start w coś nowego. Szczerze i gorąco polecam.
***
Wydawnictwo Czwarta Strona