Chodząca katastrofa
Jamie McGuire
Cykl: Piękna katastrofa (tom 2)
Wydawnictwo: Albatros
Ocena: 5-/6
Miłość jest wszędzie. Prędzej czy później dopadnie każdego z nas...
Travis Maddox to pewny siebie, przebojowy, zdecydowany mężczyzna. Często bierze udział w nielegalnych walkach, a jeszcze częściej zmienia dziewczyny jak rękawiczki. Ale sytuacja zmienia się o 180 stopni, kiedy na jego drodze pojawia się miła, łagodna, sympatyczna Abby – Gołąbek. Oboje czują do siebie wzajemny pociąg, jednak z powodu hulaszczego trybu życia Travisa, Abby woli trzymać go na dystans. Czy mimo to tych dwoje ma szansę na coś więcej?
''Chodząca katastrofa'' Jamie McGuire stanowi kontynuację ''Pięknej katastrofy'', jednakże można ją czytać bez znajomości poprzedniczki, ponieważ jest to ta sama historia, ale opisana z perspektywy Travisa. Pierwszym tomem byłam zachwycona. A jak jest tym razem? Niestety mój entuzjazm znacznie opadł. Cóż, po raz kolejny przekonałam się, że nie lubię dwukrotnie poznawać tej samej fabuły, mimo że jest z punktu widzenia drugiej osoby. Z prostej przyczyny. Brak napięcia i elementu zaskoczenia, bo zawczasu wiadomo w jakim kierunku podążają bohaterowie książki. Aczkolwiek przeczytałam do końca i nie żałuję, ponieważ ujrzałam niektóre rzeczy w zupełnie innym świetle.
Niniejszy tom skupia się na życiu Travisa. Stopniowo dowiadujemy się o nim czegoś więcej i dokładniej poznajemy jego rodzinę, bolesną i trudną przeszłość oraz prawdziwe uczucia, jaki żywi do Abby. Wychowany przez ojca wdowca, wśród licznych braci, zostawia wszelkie sentymenty na progu i zastępuje je obojętnością lub gniewem, ponieważ pozwalając sobie na uczucia, łatwo może zostać zranionym. Ale kiedy na jego drodze pojawia się Gołąbek, traci dla niej głowę.
 |
| ''' |
''Nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo jestem zagubiony, póki mnie nie znalazłaś. (…) Jesteś najlepszym, co mnie w życiu spotkało. Wszystkim, na co czekałem, Gołąbku.''
Lecz czy notoryczny kobieciarz, który traktuje dziewczyny przedmiotowo może zmienić się w normalnego, czułego i porządnego mężczyznę? Tego musicie dowiedzieć się sami.
Słowa uznania należą się autorce za wiarygodność i różnorodność charakterologiczną i psychologiczną bohaterów. Są to postacie z krwi i kości, pełne słabości i wad, dzięki temu łatwiej nam się z nimi utożsamić i lepiej zrozumieć ich uczucia i poglądy. Pierwsze skrzypce gra oczywiście Travis. Początkowo jawi się jako impulsywny, zaborczy, wybuchowy twardziel, który rzadko liczy się z uczuciami innych. Jednak z czasem jego charakter ulega poprawie. Pod wpływem miłości dojrzewa, staje się bardziej zrównoważony, odpowiedzialny i nie wstydzi się swoich uczuć. Z kolei Abby tym razem nie zyskała mojej sympatii. Drażniła mnie swoją maską obojętności oraz brakiem zdecydowania i zrozumienia. Udawała przed sobą i innymi, że nic nie czuje do Travisa, a potem miała do niego pretensje, że zachowuje się niestosownie. Nie lubię, gdy ktoś wysyła sprzeczne sygnały. Wolę od razu wiedzieć, na czym stoję.
Książka napisana jest prostym, plastycznym językiem, toteż każda z opisywanych sytuacji wydaje się rzeczywista. Akcja jest zwarta i dynamiczna - cały czas coś się dzieje. Niektóre wydarzenia uzupełniono/rozszerzono o kilka nowych wątków, co daje inne spojrzenie na daną sprawę. A epilog to przysłowiowa wisienka na torcie. Zaskakuje i powoduje uśmiech od ucha do ucha.
Podsumowując. Intensywna, elektryzująca opowieść o wielkiej, ale trudnej miłości, ukrytych pragnieniach i oczekiwaniach. Szarpie emocjami, absorbuje całą sobą i nie pozwala o sobie zapomnieć. Polecam fanom pisarki, wielbicielom gatunku i wszystkim zainteresowanym.
***
Wydawnictwo Albatros.